Pixum Easyblog Nederland: SummerZoom 2008, Zion National Park

Tanya (Veenendaal)

Op drie augustus zijn we naar Zion National Park geweest.

Het park was erg populair en de parkeerplaatsen waren al gauw vol. Zodoende moesten we een parkeerplaats zoeken langs de kant van de weg. Twee rugzakken werden vol met eten en drinken geladen en wij gingen op weg naar de shuttle die ons de canyon in zou brengen. De shuttle bus was erg warm, maar gelukkig waren de raampjes open. Het leuke van de shuttlebus is dat er een verhaal wordt verteld over de canyon en je dus gelijk meer informatie over de canyon hebt. De kloof van de canyon is gevormd door het water van de Virgin River en deze is verbreed door het ijs, de regen en de wind. De eerste stops, die de shuttlebus maakte, hebben we overgeslagen. De wandeling bij de laatste stop wilden we eerste doen en dat was een hele goede beslissing.

De wandeling, die we gingen doen, had de naam River Walk. Zoals de naam al doet vermoeden loopt deze wandeltocht langs de Virgin River. Het was een bewolkte dag en daardoor was het een aangename temperatuur om te wandelen. Aan het einde hadden we mooi uitzicht op de loop van de rivier, die tussen de kloof door kronkelt. Het was een mooie wandeling en er waren, ondanks de drukte, eekhoorns langs de kant van de wandelroute te zien. Maar het mooiste kwam op de terugweg. De terugweg was dezelfde weg als de heenweg en algauw zagen we een groep mensen staan. Ik dacht dat die mensen een eekhoorn zaten te bewonderen en dat was voor een deel waar. Er zat namelijk een ratelslang (ongeveer een meter lang) langs de kant. Volgens een omstander had hij net een eekhoorn gedood en was hij van plan om deze op te eten. De omstander had gelijk; onder een rots lag een dode eekhoorn en de ratelslang bewoog zich richting de eekhoorn. Deze eekhoorn heeft hij helemaal opgegeten en dit proces hebben we van dichtbij kunnen zien. Het was erg indrukwekkend om dit te zien. Normaal gesproken zie je dit alleen in natuurprogramma's op tv. Je ziet niet vaak een ratelslang langs de kant van de routes zitten, maar om hem ook nog een prooi te zien verschalken.. dat komt bijna nooit voor. We hadden dus erg geluk. De ratelslang had de eekhoorn binnen twintig minuten op en zodra de staart (hij begon bij de kop) van de eekhoorn in de bek van de ratelslang verdween, zijn we weggegaan. Van de ratelslang en prooi hebben we erg veel foto's gemaakt en zelfs een drietal filmpjes.

We vervolgden onze weg naar de shuttlebus, waar we bij de volgende stop uitstapten. Een korte wandeling voerde ons naar de Weeping Rock. Dit is een rots, waar het water overheen druppelt. Door dit water was het een groene omgeving om te wandelen. De planten, die we zagen, waren erg mooi en ook waren er een aantal (levende) eekhoorntjes te vinden. Na deze korte wandeling van een halfuur stapten we weer in de shuttlebus.

De volgende halte, waar we uitstapten, was ook een wandeling te vinden. Dit zou de langste wandeling van vandaag worden. De wandelroute liep over een smal pad omhoog, waar we mooi uitzicht hadden op de kloof van de Zion Canyon.

Daarna doken we opzij, een inham van de kloof in. In deze inham was een mooie smalle spleet tussen de rotsen, waar we doorheen moesten lopen. Na deze inham hadden we boven ons hoofd zicht op een waterval en van opzij hadden we zicht op de Emerald Pool. Dit kleine poeltje stelde niet veel voor, maar de wandeling ernaartoe was erg mooi. Via een andere route (de officiele wandelroute naar de Emerald Pouls) gingen we terug naar de bus.

We hebben nog een kleine stop gemaakt bij een uitzichtpunt en daarna gingen we weer met de bus terug naar het visitors center. De buschauffeur, die we voor dit laatste stuk van de route hadden, was leuker dan de andere. Hij maakte grapjes en vertelde verhalen op de terugweg. De andere buschauffeurs hadden vaak geen verhaal te beluisteren voor de terugweg.

Bij de auto aangekomen, hebben we de weg, die we eergisteren in het donker hebben gedaan, in het licht gevolgd. Dit was een mooie route door het park heen. Ook konden we, dankzij de aanwijzingen van de buschauffeur, een bijna arch zien. Op den duur zal dit een echte arch worden en dan zal het de grootste zijn.